![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR0fj_QNxmwQILtndTzm-5J7zICGoOpkDJbXuir7nXsYtqER_MmDG9k808CBnEBKYo2PDCtqe5btGoSU08WrpP3YfjOvIS-TI39x0V-ULqhmT6C0avtr9Q50p73FBiiQLtlbHHC3fU5tg/s320/face_Rosario_Villajos.jpg)
Creo que
Face, de Rosario Villajos, es un nuevo acierto en el catálogo de Ponent Mon. La autora parte de una situación que podría considerarse kafkiana: su protagonista es una mujer sin cara, o la tiene vacía: sin cejas, ojos, nariz ni boca. Pero no lo vive de una manera trágica, sino más bien como una hipótesis fantástica (que diría Rodari), asumiéndolo con naturalidad y contándonos intentos de adaptación, consecuencias en sus relaciones o crisis personales. Se trata de una propuesta sugerente, que nos hace pensar en cómo vemos a los demás y cómo a nosotros mismos, en cómo llegamos a encontrar nuestra identidad, en cómo expresamos las emociones y en cómo evolucionamos (o ¿maduramos?)
Una metáfora que se puede interpretar de muchas maneras y que aquí se plantea y se resuelve de modo que nos invita también a echar una mirada a nosotros mismos para ver si sabemos quiénes somos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario